ԺՈՐԺ. Կասեմ, միայն պայմանով, որ ուրախությունից չուշաթափվեք։
ՊԵՏՐՈՍ. (Հետաքրքրված): Ասա, ասա...
ԺՈՐԺ. Դուք լսե՞լ եք Ամերիկայի բանկիրների թագավոր միլիարդեր Պիրփոնտ Մորգանի անունը։
ՊԵՏՐՈՍ. Լսել ենք, ոնց չէ, շատ ենք լսել։
ՄԱԳԹԱՂԻՆԵ. Իհարկե, ո՞վ չի լսել այդ մեծ անունը։
ԺՈՐԺ․ Ես ամուսնանում եմ այդ Մորգանի քրոջ աղջկա հետ․․․
ՊԵՏՐՈՍ. Ի՞նչ, ի՞նչ, մեկ էլ ասա, լավ չլսեցի։
ՄԱԳԹԱՂԻՆԵ. Այո, մեկ էլ, մեկ Էլ․․․ Ես էլ լավ չլսեցի․․․
ԺՈՐԺ. Ես ամուսնանում եմ բանկիրների աստված, արխիմիլիարդեր Մորգանի քրոջ աղջկա հետ...
ՄԱԳԹԱՂԻՆԵ. (Հրճվանքով Պետրոսին): Լսեցի՞ր... Դե հիմի էլ պահանջիր, որ իմ որդին գնա, շոֆյոր դառնա։ Ահ, ես քո հոգուն մատաղ։ (Համբուրում է Ժորժին):
ՊԵՏՐՈՍ. Սպասիր, թող խելքս գլուխս հավաքեմ։ Ա տղա, դու ի՞նչ տեղ ես ծանոթացել Մորգանի քրոջ աղջկա հետ։
ԺՈՐԺ. Ես նրա հետ ծանոթացել եմ Կլարիջ հյուրանոցի սալոններում, պարերի ժամանակ։ Ամեն օր ես նրա հետ եմ պարում։
ՊԵՏՐՈՍ. (Կողմ): Խելքի մոտ բան է ասում, իմ արևը։ (Բարձր): Մաղդաշ, ի՞նչ կասես հե՞. հավատո՞ւմ ես։
ՄԱԳԹԱՂԻՆԵ. Իհարկե, հավատում եմ, իմ որդին սուտ ասել չգիտե։
ՊԵՏՐՈՍ․ Բայց ես լսել եմ, որ էդ ամերիկացի աղջիկները անունավոր փեսացուներ են փնտրում։ Օրինակ, իշխան, գրաֆ, մարկիզ, իսկ դու մի հասարակ ազնվական էլ չես։
ՄԱԳԹԱՂԻՆԵ. Նա ի՞նչ անե, մեղքը քոնն է, որ չկարողացար Բաբաղուլովի պես գոնե խանություն էլ է ձեռք բերել։
ՊԵՏՐՈՍ․ էդ անիրավ բայլշևիկները չթողին, ի՞նչ անեմ, թե ցարի ժամանակր լիներ, խան էլ կդառնայի, իշխան էլ։
ԺՈՐԺ. Այդ մասին բոլորովին մի մտածեք։ Ես առանց խանության կամ իշխանության էլ գրավել եմ իմ ամերիկուհուն։
ՊԵՏՐՈՍ. Ի՞նչով ես գրավել։
