Էանականր, ար միգուցե նրա ազդեցությանը ենթարկվեն։ Ընպհակաաակր, նա չարաչար ծաղրում էր աչդ մարդկանց, am հաչաց հին դրականաւթչաՀից դուրս գրեթե աշինշ շգիաեին к չէին ուղում ճանաչեր — Աչդ աեաակ մարդիկ,֊ աաասէ էր նա, ակնարկն չավ մի երկաւ հեղինակների,֊ աչ միայն գրականական, այչև կյանրի մեջ անտանելի են, Նրանց ասածներից, ինշպեա և ղրաններից, միչա Հայոմավուրրի к Շարականի հաա է փչում, ահա ինշաւ եա աաասէ եմ նթոնց, Մ յաս, կազմից նա ծաղրում էր к' այն մարդկանց, ար դիշեր֊ցերեկ անխտիր կարդասէ են ամեն ինչ ե իրանց ուղեղի մեղ դողացնում մի աեաամլ աաւմրոլրւ — Դ1*"նք գլուխքներ չեն, այչ երշիկներ,֊ աաաւմ էր նա կեու հեգնաւթչամր, նա իրավամար աւներ այնպիաիներին Հազրելու, որովհետև ինցր թեև ջաա քիչ էր կարդացել, րայց ինչ ար կարդացել էթ> lm4 kP մարաեր Ւնձ աաաաիկ զարմացնում էր, որ Րաֆֆին թատրոն չէր այցելում։ Մի որ եա հարցրի նրանից դրա պա աճա որ։ Դա 1386 թվականն էր, երր Ադամ յանի ներկայացումներն է/ն արվում, և հաոարակութչուեր ակեցցեներով» ու ծափահարու¬ թյուններով դղրդացնում էր արքունական թաարոնր։ Միևնույն ժամանակ ոուոաց ոպհրային ամենարնաիր խումրը Րիֆ- լիոումն էր, և ամեն երեկո նույն թատրոնն էր գրավում ահա- գին րաղմություն։ — Գնամ ո*ւմ տեսնեմ,֊ հարցրեց Րաֆֆին յուր կող- — Ադամ յանին։ — Ьп նրա խազր տեսել եմ և չեմ հավանել։ ֊ Րայց տեսել եք վեց-յոթ տարի որանից աստղ, այժմ նա հրաշքներ է դարնում, ամլաաղղ Ռուսաստանը հիացած է նրա խազով։ ֊ Մնակյանին տեսե՛՛լ եք. նա Ադամ չանից լավ դերա¬ սան է։ Ьп նրան էի միայն հավանում, է'հ, եթե շաա եք nin դում, մի որ կգնանք ծեր սիրած Ադամչանթն էլ տեսնելու, {
