Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Եվ անվերջ է այս հեղափոխություն...
Բայց դու ո՞ւր, Հոգի, սֆինքս անգուշակ...
25
Կըհիշե՞ս Երգիչդ, կըտխրե՞ս ծածուկ,
Շագանակահերը կույս կապուտաչյա,
Կըուղարկե՞ս նորան երկու արտասուք,
Իբր հավերժ սիրո սուրբ առհավատչյա։
Մոսկվայի մեջ, մի դաստակերտում,
30
Գուցե, փայլում ես անհոգ հրճվանքով,
Բայց դու չես զգում, բայց դու չես լսում
Երգչիդ մրմունջը՝ շաղախված թույնով։
1864 թվին
|
|
