Էջ:The Knight in the Panther's Skin, Shota Rustaveli.djvu/110

ՏԱՐԻԵԼԻ ՕԳՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ՖՐԻԴՈՆԻՆ

605 Ապաքինվեց․ կարող էր նա՝ զենք գործածել ձի ու ասպար,
Պատրաստեցինք խումբ զինվորաց, նավ ու գալեր մեր թիավար,
Մարդիկ ինչքան ուժ ունեին՝ նրանց տեսնել էին ճգնում։
Այժմ պատմեմ թե ոսոխին ինչպես էինք զարկում, պատժում։

606 Ինձ ասացին՝ թշնամիներն արդեն հագել են սաղավարտ.
Ելան իմ դեմ, լավ չեմ հիշում, նավեր նրանց՝ շուրջ ութը հատ.
Ու կատաղի ես բախվեցի, և լողացին աննպատակ.
Խորտակեցի կրնկի տակ, «վայ» կանչեցին ինչպես կանայք։

607 Անցա ապա ուրիշ նավի ու պռունգը ես բռնեցի,
էլ ի՞նչ կռիվ պիտի լիներ — նավը ծովում ընկղմեցի.
Այլերն արդեն փախուստ առան, նավահանգիստ էին դիմում,
Ով որ տեսավ՝ հիացել էր, գովում էր ինձ, չէր պարսավում։

608 Անցանք ծովը և ափ իջանք, հեծյալ մեր դեմ հարձակվեցին․
Ու մարտեցինք՝ նորից նրանք՝ մարտի մեջ նո՛ր ձախողվեցին,
Ինձ դուր եկավ Ֆրիդոնի մարտում արի լինելն այնքա՜ն,
Կռվում առյուծ, դեմքով արև, նոճո՛ւ էր նա մարմնով նման։

609 Իր հորեղբոր երկու որդուն նա իր թրով ցած տապալեց.
Զեռքերն ամբողջ կտրեց թևից և այս ձևով հաշմանդամեց.
Մեկն երկուսին գերի արած ու ձերբակապ բերեց իր հետ
Լաց պատճառեց նրանց մարդկանց, իր զորքերին՝ հպարտ ավետ։