Էջ:Tsaghkahandes.djvu/12

Երկինք ելավ, թև ու փետուր
Գզգզած։
Ու մեր հպարտ
Աքլորն անդարդ
Նանի համար մի ցավալի
Վայ դառավ,
Գնաց սատկեց՝ շան ու գելի
Փայ դառավ:

ԳՈՂ ՔՈԹՈԹԸ

1

Մի օր մեր շան

Գող քոթոթը՝

էն կլանչան

Բրդբրդոտը,

Սիրտ է անում,

Նանից թաքուն,

Ներս է մտնում

Մեր հավաբուն։

Ներս է մտնում ու մի հանգով

Հավանոցի թառի թակով

Դունչ է մեկնում բնակալին։

Հենց կպչում է մեջքը թառին՝

Հանկարծ թաոը դրնգալի

Նրա գլխին փուլ է գալի։

Ա՜յ քեզ փորձանք...

է՜լ չպրծանք...

2

Ձվի նստած Փոմփոխ հավը

Դուրս է վազում կչկչալով,

Գող քոթոթի էս համբավը

Բակի միջին հարայ տալով։