Այս էջը հաստատված է
Որ նկատեն հավերը,
Թե հայ-հարա՜,
Տեսեք, ես
Կտրից թռա
Ծտի պես...
Թռավ իջավ,
Բակի մեջ,
Ազատ արավ ելևէջ,
Թխսամերը ետևից,
Գնաց-եկավ
Պոչը ցից...
Մեկ էլ էստեղ
Նոր մեկանց
Զլեց ուժեղ
Մի նոր կանչ.—
— Ծուղ-րու—ղո՜ւ...
— Մեզ մոտ էսօր հանդես կա՝
Կտցամարտ է ճուտերի.
Հավախումբը թող տես գա՝
Ինձ մի նվեր
Թող բերի...
— Ծուղ-րու-ղո՜ւ...
Ով որ չգա թամաշի,
Ծանր պատիժ կքաշի:
— Ծուղ-րու-ղո՜ւ...
Կտցամարտի հրավերով՝
Բակը լցվեց հավերով,—
Չարաճճի ճուտերը՝
Պար են բռնել մոտները.—
Մեկ վազում են, թռչկոտում,
Մեկ էլ իրար բզկտում,
Իսկ աքլորը ինքնագոհ
Հանկարծ արավ — կղոք-կո-կո՜
