Այս էջը հաստատված է
Ուա՜ֆ, ուա՜ֆ, ուա՜ֆ...
Շան ետևից կատուն մլավեց
Բարկացած.—
Միաո՜... միաո՜-միաո՜..
Էլ բակումը թխսամորը
Բարեկամ
Հավ չմնաց, որ դուրս չգար
Օգնության։
Բազեն տեսավ բանը բարդ է
Էս անգամ՝
Թևին տվեց ու ազատեց
Ինքն իրան.—
Թռավ, գնաց աչքը էնպես
Վախեցած,
Որ գնալիս՝ էլ չնայեց
Դեպի ցած։
Էն գնալն էր՝ գնաց, ընկավ
Սարեսար,
Էն սարիցը անցավ դեպի
Մութ անտառ,
Էլ ո՛չ մի օր գեղը չեկավ
Որս անի
Ու պառավի թխսամորից
Ձագ տանի։
Էն օրվանից թուխսը արձակ,
Համարձակ
Ճուտերի հետ չափչփում էր
Կալ ու բակ,
Չափչփում էր, քջուջ անում
Աներկյուղ՝
Գիտեր, որ էլ բազեն չի գա
Իրենց գյուղ։
