Այս էջը հաստատված է
Կամ թե բարձեն՝ ինչքան կուզեն,
Մենակ թե ինձ չչոքեցնեն
Ու չոքեցրած բեռ չբարձեն...
էն որ թոկս ձիգ են տալիս,
«Ե՜խ...» են անում, որ ես չոքեմ,
Սև քրտինք է վրաս գալիս՝
Թե բեռ բարձած ես ոնց կանգնեմ...
Աքլորը ցից մի ոտին
Նայում է շան քոթոթին,
Կատարը վեր է տնկել,
Միրուքը վար է ձգել,
Աչքը չռել,
Նշան դրել,
— Վա՜յ քոթոթին,
Շան լակոտին։
Մտքումն ի՞նչ կա աքլորի,
Մտքումն ի՞նչ կա Բեգլարի,
Ի՞նչ է կանգնել էնպես ցից,
Ի՞նչ է ուզում քոթոթից։
Մեկ էլ հանկարծ ծանր ու մեծ
Նա իր ոտքը ցած դրեց,
Վազեց դեպի քոթոթը,
Դեպի պստիկ բրդոտը,—
Վազեց հասավ.—
էսպես ասավ—
— Է՛լ անպիտան,
էնպես կտամ,
Աչքիդ լուսը կհանեմ...
Դու չգիտե՜ս ես ո՛վ եմ...
Ի՞նչ ես ուզում չալ հավից,
Ի՞նչ ես ընկել ետևից...
Ասած-չասած, մին էլ հանկարծ
