Էջ:Vahan Terian, Collection works, vol. 1.djvu/135

30

ԱՇՆԱՆ ԱՌԱՎՈՏՈԻ ԵՐԳԸ

Այնպես անլույս է այսօր
Առավոտս լուսացել,—
Սիրտս հիվանդ ու անզոր
Անլուսությամբ է լցրել...

Մութ է հոգիս հոգնաբեկ,
Թախիծով լի և անհույս.—
Հրաշքով դու այսօր եկ,
Ժպտա՛, որպես արշալույս։

Հողմ ու անձրև շարունակ
Իմ լուսամուտն են ծեծում,—
Մի՛ թողնիր ինձ միայնակ
Անսահման այս կսկիծում...

[1912]