Էջ:Vahan Terian, Collection works, vol. 1.djvu/190

37

***

Եթե կողմերում հեռու-հեռավոր
Վրդովվի հոգիդ, տիրե քեզ հուզում՝
Գիտեցիր, որ իմ սիրտը մենավոր,
Մթնում մոլորված, քեզ է երազում։

Եվ եթե սիրտըդ սիրով թրթռա,
Եվ զգաս անհայտ երգի մի հնչյուն՝
Այն ես եմ անվերջ խորհում քո վրա,
Հեռավոր–հեռվից կարոտով կանչում։

Գարնան օրերի ժըպիտով սիրուն
Ոսկի հայացքըդ ժպտում է հոգուս.
Լուսավառված է իմ սև օրերում
Անուշ անունըդ, որպես արշալույս...

[1912]