Էջ:Vahan Terian, Collection works, vol. 1.djvu/259

1

ԿՅԱՆՔԻ ՈՐՐԵՐԸ

Դալուկ ու կնճռոտ, դեպքերով տխուր
Կյանքի որբերն են անցնում համրորեն.
Աչքերն անարցունք, շրթունքները լուռ,
Մենակ, դժնադեմ...

Ա՜խ, ես սիրում ,եմ այդ վշտածրար
Դեմքերը դաժան տառապած մարդոց,
Որ մենակ շավղով որոնում են հար
Նոր արևի բոց...

Կյանքի որբերը... վշտերով սնված,
Փըշոտ ճամփիեքից ոտրերը արնոտ,
Մարդկանցից մերժված, բախտից հալածված,
ճակատներ կնճռոտ...

Ուրուրների պես մտքերի ետքին
Գնում են անդուլ, դնում են ,անվերջ —
Անլուր աշխարհի անմիտ անեծքին
Գնում են հավերժ...

Մենակ ոգիներ, մերժված խոսքի պես,
Հոգուս եղբայրներ, սև կյանքի որբեր,
Եկեք իմ գիրկը, գոլրգուրեմ ես ձեզ,
Մենակ ոգիներ․․․

[1906]