Էջ:Vahan Terian, Collection works, vol. 1.djvu/264

6

* * *

Արծաթ-կարկաչուն
Աղբյուրն է խոսում հավիտենաբար.
Իմ ուղիների հեռվում անկոպար

Հավիտենաբար
Քո սերն է հնչում։

Անձրևային ե՜րգ —
Աստղերի ուղին մշուշ ծովերում —
Դո՜ւ, իմ հեռավոր որոնումներում,

Մոլորումներում՝
Հայրենի՜ եզերք...

Լույսերը մեռան,—
Մութը սառնաթև գրկեց ամեն ինչ —
Դո՜ւ, մենակ կյանքիս միակ ամոքիչ

Քնքուշ ու թովիչ
Պայծա՜ռ հանգրվան...

1908