Էջ:Vahan Terian, Collection works, vol. 1.djvu/280

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

21

***

Ցուրտ հոկտեմբերն է ծեծում իմ դուռը,
Եվ մրրկում է հողմը գիշերս.
Բոլորն անզոր է, բոլորն իզուր է
Եվ անամոք է, որպես հուշերըս։

Քամին ծեծում է, ցրում թերթերը,
Մի չար արև է այրել երկիրս.
Մերկ անապատ են դարձել արտերը,
Ողբի նման են բոլոր երգերս։

Թույն ու թախիծ են անեղծ հուշերըս,
Մութ մտքերին իմ հոգիս ավար է.—
Ալեկոծում է հողմը գիշերս,—
Անծայրածի՜ր է, սիրտ, քո խավարը...

[1916]