Էջ:Vahan Terian, Collection works, vol. 1.djvu/355

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

2 Դու տրտում ես և իմաստուն.

1915 թ. գրած մի նամակում Վ. Բրյուսովը հաղորդում է Ֆ. Սոլոգուբին. այս նամակի հետ Ձեգ ուղարկում եմ Վահան Տերյանի բանաստեղծությունը: Ամենայն հավանականությամբ այս բանաստեղծությունը, որի թարգմանությունը աոաջին անգամ տպագրվեց «АРМЯНСКИЙ Bеотник»-ի 1916-ի N 14-ում (1 մայիսի) «Из «Наирских песен» խորագրով և հետևյալ ծանոթությամբ.«Այս բանաստեղծությունը պետք է տպագրվի Վ. Յա. Բրյուսովի խմբագրությամբ լույս տեսնող հայկական ժողովածուում»: Խոսքը «Поэзия Армении»-ի մասին է, ուր իսկապես տպագրվեց «Դու հպարտ չես, իմ հայրենիք-ը (Մոսկվա, 1916, էջ 411):

Ի միջի այլոց հայտնելով, որ Տերյանը թարգմանել է իր՝ Սոլոգուբի բանաստեղծությունները հայերեն, Բրյուսովը ավելացնում է, որ ուղարկում է Տերյանի բանաստեղծության տեքստը, տառադարձությունը և տողացի թարգմանությունը։ Ինձ թվում է, շարունակում է Բրյուսովը, որ այս տողերը բավականաչափ լավ են, որպեսզի արժանի լինեն Ձեր թարգմանությանը։ Սակայն, եթե բանաստեղծությունը Ձեզ դուր չգա, ես հաճույքով կուղարկեմ ուրիշը, կամ մի քանիսը՝ ընտրեք որը կամենաք և, վերջապես, մի ամբողջ շարք, եթե Դուք ցանկաք թարգմանել մեզ համար ոչ թե մեկը, այլ երկու-երեքը կամ ավելի։

6 «Մշուշի միջից.— տեսի՜լ դյութական«» (էջ 244)

Առաջին անգամ տպագրվել է «Մշակ», 1915, 122 (7 հունիսի) «Երկիր Նաիրիտ» շարքից խորագրի տակ։

7 Ո՞րտեղ է աղոթքն այնպես վեհապարզ

7 «Կարծես թե դարձել եմ ես տուն»(էջ 245)

Առաջին անգամ տպագրվել է «Մշակ», 1915, N 64 (29 մարտի) «Երկիր Նաիրի շարքից» խորագրի տակ։ «Մշակո-ում վերջին տան տողերը դասավորված են այլ կերպ (առաջին տողը երկրորդ, երկրորդը աոաջին, երրորդը չորրորդ և չորրորդը երրորդ):

8 «Այստեղ է լացել իմ մայրը» (էջ 246)

Առաջին անգամ տպագրվել է «Երկերի ժողովածու»-ի 3-րդ հատորում (էջ 98)։ Տերյանը ինքնագրի 4-րդ տողի «Կարոտն»-ի վրա գրել է «Թախիծը» և ոչ մեկը չի ջնջել։ Նույն ինքնագրի 8-րդ տողը (Լալիս է իմ մոր ցավերը...), դարձված է՝ Լալիս է երկրիս ցավերը...։

9 «Քեզ կըմնա միշտ օտար» (էջ 247)

Առաջին անգամ տպագրվել է «Երկերի ժողովածու»-ի 3-րդ հատորում (էջ (99): Տերյանի արխիվում «Հ. II Գ»-ի տեքստից բացի կա այդ բանաստեղծություն: