Էջ:Vahan Terian, Collection works, vol. 1.djvu/50

26

***

Որպես ծաղիկն է անխոս գունատվում
Ցուրտ շըվաքի մեջ արևից հեռի,
Այնպես թող սերը մեռնի իմ սրտում,
Որ քաղցր կյանքիդ տխրանք չըբերի...

Ես լուռ կըթաղեմ իմ ցավը միակ,
Զվարթ կըժպտամ բախտավորի պես,—
Երբեք չեմ բանա սրտիս մութը փակ,
Երբեք չեմ հայտնի իմ տանջանքը քեզ,

Որ պայծառ ժպտաս կյանքի երեսին,
Որ ոչ մի տրտունջ սիրտըդ չհուզե,
Որ չըմտորես իմ ցավի մասին,
Որ քո թունավոր խոսքը չըկասե...

1986