Էջ:Vahan Terian, Collection works, vol. 1.djvu/60

36

***

Անանց կարոտն է իմ սիրտը տանջում,
— Արդյոք ու՞ր ես դու, արդյոք ո՞ւր ես դու.
Քո անուշ ձայնն է հնչում ու կանաչում,
— Բայց դու անհաս ես, հավիտյան հեռու...

Ելնում եմ դարձյալ անվերջ ճանապարհ,
— Կըժպտա՞ս արդյոք, լուսեղեն երազ.
Կըցրե՞ս սրտիս թախիծը խավար,
Կընետե՞ս անուշ ցոլքերըդ վրաս...

Թափառում եմ ու կարոտով կանչում,
— Արդյոք կըգտնե՞մ աշխարհում անհուն,—
Բոլոր խոսքերում քո ձայնն է հնչում,
— Բայց անհայտ ես դու, դու չունես անուն...

1908