Քn մազերի ցնորական փայլը պայծառ,
Ժայռից իջնող ջրվեժի պես առատահոս.
Քn աչքերի խորությունը հրդեհավառ,
Ուր վառված են մութ ցանկության ջահեր անխոս.
Քո ժպիտը թունոտ ծաղկանց բույրի նման,
Որ տիրաբար արբեցնելով մահ է բերում,
Քn խենթ մարմնի սարսուռները երջանկության
Ախտաբորբոք արևներ են բոցավառում...
Թույլ տուր սուզվեմ քո աչքերի անդունդը մութ,
Թույլ տուր ծծեմ քո մազերի բուրմունքն անուշ,
Բորբոքիր ինձ քո հույզերով քաղցր ու անգութ,
Մարիր իմ մեջ, մարիր իմ մեջ ցնորք ու հուշ...
