Էջ:Vahan Terian, Collection works, vol. 1.djvu/92

68

* * *

Արդյոք ո՞ւր ես դու... Ա՜խ, արդյոք դու որ
Ճանապարհների հեռուն ես մաշում.
Երջանի՞կ ես, թե լուռ ու մենավոր
Անդարձ օրերի գարունն ես հիշում։

Արդյոք քո սրտում ի՞նչ լույս է փայլում,
Ո՞ր հողն է գգվում քայլերըդ փափուկ,
Ո՞ր ջուրն է արդյոք յուր լույս հայելում
Մեղմով փաղաքշում դեմքըդ խուսափուկ:

Արդյոք խաղա՞ղ է սիրտըդ փոթորկոտ,
Արդյոք անցյալի լույսերը մեռած
Չե՞ն հուզում սիրտըդ, իմ հոգու կարոտ,
Իմ քնքուշ սիրած, իմ անդա՛րձ երազ։

[1912]