Էջ:Vahan Terian, Collection works, vol. 2.djvu/183

25

Կանչում էի խենթ կարտով՝ դու չեկար.
Մշուշապատ ուղիներում՝ ես մենակ,
Աչքերս կույր և քայլերը իմ տկար:

Հեռուներում չար աղմուկն է ծիծաղում,
Իմ սրտի մեջ տրտմություն է անամոք,
Տաք արցունքը աչքերիցս չի մաղում:

Մարդ չըտեսավ տառապանքը իմ տկար,
Անհաս մեռան աղմուկ, արև ու նվագ,
Կանչում էին խենթ կարոտով՝ դու չեկար: