աչքերով Սալոմեին նայելիս։ Ճիշտ, ինձ թվաց, որ նա Սալոմեին շատ է նայում:
ՀԵՐՈՎԴԻԱԴԱ. Կան և ուրիշները, որ Սալոմեին շա՛տ են նայում:
ՀԵՐՈՎԴ. Նրա հայրը թագավոր էր, ես նրան արտաքսեցի իր թագավորությունից: Եվ նրա մորը, որ թագուհի էր, դուք ստրկուհի դարձրիք, Հերովդիադա: Այսպիսով նա այստեղ հյուրի պես էր: Եվ դրա համար ես նրան հրամանատար նշանակեցի: Ես ափսոսում եմ, որ նա մեռել է: Սակայն ինչո՞ւ եք դիակն այստեղ թողել: Պետք է տանել այստեղից: Ես չեմ ուզում տեսնել: Տարեք դիակը:
Դիակը տանում են
Այստեղ ցուրտ է: Այստեղ քամի է: Այնպես չէ՞, այստեղ քամի է:
ՀԵՐՈՎԴԻԱԴԱ. Բոլորովին ոչ: Այստեղ քամի չկա:
ՀԵՐՈՎԴ. Ոչ, այստեղ քամի է: Եվ ես զգում եմ օդում թևերի թափահարումի նման մի բան: Հսկայական թևերի թափահարումի նման մի բան: Դուք չե՞ք լսում:
ՀԵՐՈՎԴԻԱԴԱ. Ես ոչինչ չեմ լսում:
ՀԵՐՈՎԴ. Ես էլ այլևս չեմ լսում: Բայց լսո՛ւմ էի: Անշուշտ, դա քամի էր: Անցավ: Բայց ոչ, ես նորից եմ լսում: Դուք չէ՞ք լսում: Դա իսկ և իսկ թևերի թափահարումի է նման:
ՀԵՐՈՎԴԻԱԴԱ. Ես ձեզ ասում եմ, որ ոչինչ չկա: Դուք հիվանդ եք:
Վերադառնանաք:
ՀԵՐՈՎԴ. Ես հիվանդ չեմ: Ձեր դուստրն է հիվանդ: Նա շատ հիվանդոտ տեսք ունի, ձեր դուստրը: Ես նրան երբեք չեմ տեսել այդքան գունատ:
ՀԵՐՈՎԴԻԱԴԱ. Ես ձեզ ասացի, որ նրան չնայեք:
ՀԵՐՈՎԴ. Գինի լցրեք:
Գինի են բերում
Սալոմե, եկե՛ք այստեղ, միքիչ գինի խմեցեք հետս, ես ազնիվ գինի ունեմ: Ինքը կեսարն է ուղարկել այդ գինին: Թրջեցեք նրանով ձեր մանրիկ կարմիր շրթունքները, իսկ հետո ես կդատարկեմ բաժակը:
ՍԱԼՈՄԵ. Ես ծարավ չեմ, տետրարք:
