Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
ՊՈԼ ՎԵՌԼԵՆ
Անլուռ լալկան
Ջութակն աշնան
Սիրտըս մոլար
Ցավով համառ
Մաշու է հար
Եվ միալար…
Գիշերն է տոթ
Կրկին գալիս,
Բերում հուշեր
Դառն անցյալից…
Լալիս եմ ես,
Նորից լալիս…
Գնում եմ ես,
Ու չար մի հողմ
Տերևի պես
Տանում է ինձ
Այս կողմ, այն կողմ,
Տերևի պես…
|
|
