Էջ:Vahan Terian, Collection works, vol. 3.djvu/207

36. Ս. 0ՏԱՐՅԱՆԻՆ

<1906, 31 մայիսի — 1 հունիսի, Մոսկվա>

Սոնա

Վերջապես կարող եմ Ձեզ ընդարձակ նամակ գրել։ Քննություններս վերջացան, և ես այժմ [Ռուսական կայսրության իրավազուրկ քաղաքացի եմ]։ Քննությունները շուտ անցան և շատ հեշտ էին, չնայած որ [արտաքուստ կազմակերպված էին ինչպես հարկն էի։ Ամառս վճռեցի մնալ Մոսկվայում։ Առայժմ դրությունս անորոշ է, ոչ մի գործ չունեմ, բայց ծանոթներս խոստացել են աշխատանք գտնել քաղաքային դումայում։ Մտադիր եմ ամառս պարապել քաղաքատնտեսությամբ և ֆրանսերենով։ Վերջերս չգիտեմ ինչո՞ւ լռել եք՝ չնայած որ Ձեզ գրել եմ, նույնիսկ, եթե չեմ սխալվում, մի քանի անգամ։ Ինձ համար իբրև մասնագիտություն ընտրել եմ գրականությունը. մտնելու եմ պատմական լեզվա գիտական ֆակուլտետը։ Ուրեմն մյուս տարի կարող եք пожоловать իմ բնակարանը (!)։ Երևի օգոստոսին այստեղ կլինեք, այնպես որ կտեսնվենք, ճիշտն ասած, շատ եմ ցանկանում Ձեզ տեսնել։ Կարծեմ մեր բարեկամությունը չի ընդհատվել, այնպես որ հուսով եմ, այժմ ինձ կգրեք հաճախ։ Սոնա, գիտեցեք, որ Դուք այն հազվագյուտ կինն եք, որին ես արժանի եմ համարում իմ բարեկամությանը: Սա, իհարկե, իբրև կոմպլիմենտ չընդունեք, որովհետև գիտենալով, որ Դուք չեք սիրում կոմպլիմենտներ, չէի ցանկալ Ձեզ ասել կոմպլիմենտ։ Նույն կարծիքին է Ձեր մասին և Ցոլակը, իմ ամենամտերիմ ընկերը։

Ուրեմն ավարտելով այն «դպրոցը», որ դժբախտաբար միջնակարգ դպրոց է կոչվում, և դուրս գալով այն այլասերող և նեխված բանտից, որ պանսիոն² է կոչվում, ես նորից ուզում եմ վկայել Ձեզ իմ խորին հարգանքը և համակրությունը, ի սրտե ցանկանալով շարունակել մեր բարեկամությունը նույնիսկ ավելի մտերիմ հողի վերա, քան առաջ*։ [Խնդրում եմ բարեհաճ լինել և սիրել բանասեր-ուսանողին։ Բայց, տեսեք, մի՛ բարկացեք ինձ

^[1]

1. * Այստեղից սկսած նամակը գրված է ռուսերեն՝ ընդգծված բառերը գրված են հայերեն: