Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 1 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/247

Ինչքան էլ սո՜ւր սիրտս խոցեն արյունաքամ
                                                        վերքերը մեր—
Էլի՛ ես որբ ու արնավառ իմ Հայաստան -յա՛րն եմ
                                                            սիրում։

Իմ կարոտած սրտի համար ո՛չ մի ուրիշ
                                                         հեքիաթ չկա․
Նարեկացու, Քուչակի պես լուսապսակ ճակատ չկա․
Աշխա՛րհ անցի՛ր, Արարատի նման ճերմակ
                                                         գագաթ չկա․
Ինչպես անհաս փառքի ճամփա՝ ես իմ Մասիս
                                              սա՛րն եմ սիրում։