Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 1 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/25

5

Բայց մոտեցար ու փարվեցիր —

Կրկի՛ն, կրկի՛ն։
Մեկը ճչաց։— «Անցի՜ր, անցի՜ր
Լուսնաշխարհի դաշտերը, կին…»։

«Անցի՛ր, անցիր…»։
…Ու ոռնում էր լուսնի դեմքին դուրսը մի շուն
Եվ զգացի, որ արնաբույր, արնոտ մուժում
Բռնկվել է ճերմակ պսակդ ձյունաձիր…