Պաշտոնյան դուրս ելավ սուրճը ապսպրելու համար։
− Ի՞նչ ունի այսօր մեր էֆենտին,– կմտածեր ինքնիրեն զարմացած,− երբեք այսքան անուշ տեսած չէի զինքը․․․ ես ուշ մնալուս համար խիստ հանդիմանություն մը կսպասեի, և ահա ինք, սովորականեն բոլորովին տարբեր անուշությամբ մը կընդունե զիս։
Քանի մը նամակներու ընթերցումը, անոնց տրվելիք պատասխաններուն պատրաստությունը ժամի մը չափ զբաղեցուց Ղուկաս էֆենտին։
Հետո հյուր մը ընդունեց, ծանոթ վաճառական մը, որ եկած էր կարևոր գործ մը առաջարկելու։ Խոսակցության միջոցին, երբ գործին կարգադրությունը հետևյալ օրվան ձգվեցավ և սկսան տարբեր նյութերու վրա խոսակցիլ, վաճառականը հայտնեց Ղուկաս էֆենտիի, որ քանի մը օրեն անդրանիկ զավակը պիտի նշաներ։
− Կեցցես, շատ աղեկ կընես,− գոչեց Ղուկաս էֆենտի խանդավառ կերպով.− քանի՞ տարեկան է որ…
− Քսաներեքը նոր լմնցուց,− պատասխանեց մյուսը։
− Օ՜խ, տեսա՞ր մի, աֆերիմ, մանչերը այդպես պզտիկ կարգելը շատ աղեկ բան է, աչքերնին դուրս չվարժված, բարոյականնին չավրված։
− Ես ալ ճիշտ այդպես կմտածեմ և ասոր համար շատ բարակը չնայեցա, առիթը ներկայանալուն պես նշանտուքին որոշումը տվի։
− Շատ խելացի վարվեր ես, հիմակ Բերայի կյանքը այնքան ապականված է, որ երիտասարդները միշտ վտանգի մեջ են իրենց բարոյականին համար։
Եվ Ղուկաս էֆենտի նորեն սկսավ իր սովորական բարոյախոսությունը։ Ընտանեկան սրբությունը նվիրական պետք է մնա, մարդս բարոյականով կապրի, պատիվով կապրի։ Ամուսնացյալ մարդու մը բարոյականը մանավանդ անաղարտ ըլլալու է։ Ի՞նչ կսպասես այն էրիկեն, որ իր հարազատ, օրինավոր պսակյալ կինը երեսի վրա կթողա և կերթա ուրիշի կիներու աչք կտնկե, մի՞թե այդպիսի էրկան մը կինն ալ իրավունք չունի՝ ի փոխարեն ինքն ալ ապօրեն հարաբերություններ ունենալ ուրիշ էրիկմարդոց հետ… և այն ատեն ի՞նչ կըլլա ընտանիքը, պատիվը բարոյականը։
− Մարդուս համար հարստություն, պաշտոն, փառք ու մեծություն
