ունենալ այս մասին և հասկնալ, թե ամբաստանությունները տիկին Սաթենի մասին որքա՜ն հիմնավոր էին։
Գիշեր մը, երբ ճաշեն հետո, այր ու կին առանձին նստած էին իրենց սենյակը, Պողոս էֆենտի հանկարծ ըսավ․
− Հիմա կհասկնամ կոր, թե ինչո՞ւ համար խեղճ տիկին Սաթենին վրա խենթ ռւ խելառ ամբաստանություններ ըրիր։
− Ինչո՞ւ համար,− հարցուց Շազիկ կռվարար շեշտով մը։
− Պարզապես քու խաղքություններդ ծածկելու համար․․․
− Վա՜յ, ատիկա ե՞րբ հասկցար․․․
− Ե՞րբ պիտի հասկնամ, հիմա հասկցա, երբոր մենք ասանկ ամենուն մոտ խաղք եղանք, մինչդեռ տիկին Սաթեն իր պատիվովը կապրի կոր։
− Սաթենը պատիվովը կապրի կոր,− գոչեց Շազիկ բարկությամբ,– վա՜յ գլխուս, բոզանոցին կիները անկե ավելի պատիվ ունին։
− Ատոնք պարապ խոսքեր են, փաստ պետք է, փաստ։
− Ո՞ր մեկը ըսեմ․․․ բերանս բանալ մի տար։
− Ընդհակառակը, եթե բան մը գիտես, ըսե՞ տեսնենք,− գոչեց Պողոս էֆենտի,− բայց ըսելիք մը չունիս որ․․․ ամենքն ալ պարապ խոսքեր են։
− Անանկ է, երբ խնդիրը քու կնոջդ վրա ըլլա՝ ճիշտ կըլլա ամեն բան, իսկ երբ ուրիշին համար է՝ սուտ է անպատճառ… մինակ ես հանցավոր եմ, մյուսները ամենքն ալ մեյ մեկ սուրբեր, Աստվածածիններ են…
− Քա՛, քու անհավատարմությունդ տեսա,− գոչեց Պողոս էֆ․ սրտմտած։
− Անոր ալ ետևեն իյնաս, լրտեսել տաս նե՝ անորն ալ աչքովդ կտեսնաս…
− Բան մը գիտես նե՝ լրջորեն ըսե՛, ատանկ անորոշ խոսքերե բան չըլլար։
− Ո՞ր մեկ գիտցածս ըսեմ․․․
− Մեկ հատը բավական է․․․ հիմա կըսես կոր թե՝ տիկին Սաթեն սիրո՞ղ ունի։
− Հարկավ կըսեմ, ինչո՞ւ չպիտի ըսեմ, որմե՞ պիտի վախնամ,− պոռաց Շազիկ բորբոքելով։
− Ո՞վ է, անունը ի՞նչ է տեսնանք։
