− Ք. թաղեն։
− Նայիմ սա վկայականը։
Գրագիրը տետրակին մեջեն հանեց վկայականը և տվավ Օհան էֆ-ին, որ զայն ուշադրությամբ կարդաց երկու անգամ։
Հանկարծ զարմանքի ու սրտմտության ձև մը առավ դեմքը։
− Գալուստ Սիսակյան,− մռլտաց ակռաներուն մեջեն,− Գալուստ Սիսակյան, ծո հա՛, ո տըր… վա՜յ շունշանորդի, չքավոր հե՞․․․ վայ էտեպսիզլեր… ձո քենե զենկին է…
− Կճանչնա՞ս զինքը,− հարցուց գրագիրը։
− Ի՞նչ ըսել է, մեր գյուղեն է,− գոչեց Օհան էֆենտի, որուն բարկությունը հետզհետե կավելնար։
− Գատը գյուղե՞ն…
− Չէ՛, ճանըմ, Խաս գյուղեն, իմ բուն ծննդավայրս Խաս գյուղն է․․․ ծո քանի մը հատ տուն ունին, ասկե զատ չարշըն ալ երկու խանութ ունին… էլ պու հեպսինի պաստըրտը, պու պենտե յոք տը…
− Բայց վկայականը Ք. թաղեն տրված է,− դիտել տվավ գրագիրը։
− Սուտ է, էֆենտիմ, սուտ, մարդը ծնած օրեն Խաս գյուղեն չէ հեռացած, ամմա, որովհետև Խաս գյուղի Թաղ. Խորհուրդեն Գալուստին չքավորության վկայագիր չէին կրնար հանել տալ, Ք. Թաղեն հանել տվեր են… Ծո, ուրամմազտան Միհրան էֆ-ն ալ ստորագրեր է…
− Կարելի է մարդը խաբած են…
− Խաբա՞ծ են մի… խաբեբայությունը ընողը զաթը ատ էտեպսիզն է,− գոչեց Օհան էֆենտի,− ատ Գալուստ ըսածը, Միհրան էֆենտիին կնոջ մորաքրոջ էրիկն է…
− Տեղն ի տեղոք գիտեք կոր․․․
− Սինսիլենին կճանչնամ…
Եվ այս առթիվ, Օհան էֆ. խոշոր հայհոյանք մը ուղղեց սինսիլեին հասցեին։
Եվ Օհան էֆ․ ուժգին շարժումով մը վկայականը առավ, գրպանը դրավ և հետո ժամացույցը նայեցավ։
− Ժամ 3−ը կուգա կոր ճիշտ ժամանակն է, Միհրան էֆ-ն գրասենյակը կըլլա․․․
