Էսօր իմ եարին տեսայ

* * *

Էսօր իմ եարին տեսայ՝ բաղչի մէջըն ման գալով,
Գեդինըն զարդարվեցաւ իմ եարի օսկէ նալով.
Բըլբուլի պէս պըտուտ էկայ վարդի վըրայ՝ ձէն տալով,
Ջունուն էլաւ խիքըս գըլխէս, սիրտըս՝ տըխուր, աչքըս՝ լալով.
Յոյս ունիմ իմ Ստիղծողէմէն՝ միր դուշմանն ըլի էս հալով:

Եա~ր, էդ քու նազ ու ղամզով ջանըս փէլ ու փանդ իս արի,
Խըմիլ իս էշխով շարբաթըն՝ պըռօշնիրըդ ղանդ իս արի,
Խաթուխալով, քաղցըր լիզվով շատ ինձպէսին բանդ իս արի,
Տո՛ւր դանակըն, ինձի սպա՛նէ. մի՛ ասի՝ ռիշխանդ իս արի.
Չունքի մահըս եարիմէն է, թո՛ւղ'լի միռնիմ լաւ գօզալով:

Տարին տասնէրկու ամիս մազիրըդ հուսած կու'լի.
Պըռօշէմէդ միղր է կաթում, թուղնիս՝ եախէդ թաց կու'լի.
Գարնան շընչի [ծաղկի] նըման կարմիր վարդըդ բաց կու'լի.
Ի՞նչ օգուտ է քու բաղմընչուն՝ ղարիբ բըլբուլըն լաց կու'լի.
Մուրվաթ չունիս, պըտուտ գուքայ՝ բաղչի վըրայ ճըկճըկալով:

Յիփ քու սուրաթըն կու քաշին՝ նաղշումըն շընուք կու տաս.
Կու վըռվըռաս ճըրագի պէս՝ սաղչումըն շընուք կու տաս.
Մըշկով լիքըն բըրօլի պէս թաղչումըն շընուք կու տաս.
Բաց կու'լիս կարմիր վարդի պէս՝ բաղչումըն շընուք կու տաս.
Քամին դիբչի փօթլիդ մէջըն՝ հուտըդ գուքայ վըռվըռալով:

Յիս էլ ուրիշ եար չունիմ, էս գըլխէն վա՛ղ իմացի.
Ա՛նգաճ արա, մա՛տաղ իմ քիզ, էս խօսքըս սա՛ղ իմացի.
Մըտի՛կ արա քու Ստիղծողին՝ տուզ-նամագ-ա՛ղ իմացի.
Սայաթ-Նովին մի՛ ջըգրեցնի՝ էշխէմէդ տո՛ւսաղ իմացի.
Խիլքըս գըլխէմէս տարիլ իս քու, բէ՛մուրվաթ, գարդիշ տալով:

---