Թաշխանի ծովափը
Թաշխանի ծովափը
Մաքրիգյուլիս ձոնված
Հրվանդանի մը հանգույն
Թառած ծովափին վըրան,
Քարոտ բլրակ մը կար, լերկ
Առջևն առած Մարմարան:
Անուշ զեփյուռը մեղմիկ
Գգեր երեսը ծովին,
Ու մեղմով մը կը զարներ
Ալիքները ծովափին:
Կանաչ սեզերն ու մամուռ
Քարերուն վըրան փթթած,
Կը ծլեին միատեղ
Ծովին ջուրով լվացված:
Շատ իրիկուն ես մինակ
Հոն կ՚երթայի, ու ժամեր
Կանգնած աղվոր ծովակին
Կը հառեի իմ աչքեր:
Երբ, օր մը, ես նորեն
Այն բլրակին վրա գամ,
Ո՞վ արդյոք մեր երկուքեն
Պիտի փոխված հո՜ղ դառնա: