Իմ ծերանալը

***

Իմ ծերանալը տեսնում էր մայրս,
Բայց ոչինչ, ավաղ, ոչինչ չէ՜ր ասում:
Ինձ սիրտ էր տալիս, ժպտում էր մայրս,
Բայց ցավիս համար թաքուն արտասվում:

Եվ ճերմակ հագավ ասես մի օրում,
Այդ ինչպե՞ս եղավ՝ տեսա, ապշեցի:
Տեսե՞լ եք, ոնց է դաշտը պարուրվում
Սառը եղյամով ձմեռնահասի:

Դու լռում էիր քո մասին, իմ մայր,
Մեր խնդության հետ դու ծաղկում էիր,
Մինչդեռ, ով գիտե, չէ՞ր լինի հնար՝
Որ քո ծերության ճամփան փակեի:

«Հնար էլ լիներ, չէի կամենա, -
Շշնջաց մի օր մայրս սրբանուն», -
Իմ ծերությունը ուղեկցի նման
Հասակ առնելուդ հետ է ընթանում:

Շատ էիր ուզում ինձ հասուն տեսնել,
Ինձ ծաղկած տեսնել, իմ անուշ, իմ մայր:
Իղձերս ամեն տեղ ես հասցրել,
Մոռացել մեկը՝ միշտ ջահե՜լ մնալ...