Իմ կյանքն ու խաչը
Շուշանիկ Կուրղինյան |
Աշխարհ եկա
Մութ խրճիթում՝
Ուր որ ագահ
Քաղցն էր վխտում։
Սև զրկանքի
Ցուրտ գրկի մեջ,
Տառապանքի
Խարույկն անշեջ՝
Տգիտության,
Մրուրակալ
Ամուր շղթան
Ուսուց ինձ լալ․․․
Շուրջս խավա՜ր․․․ կախված օճորք, ճեղքված թոնիր,
Պապից թողած ավանդական ծեսեր ու պաս,
Եվ բռնության հանդեսները միշտ անխտիր
Ըմբո՜ստ հոգուս, ազատ սրտես միշտ անպակաս։
Սակայն մտքիս
Լայն թևերով,
Հպարտ հոգիս
Սիրած տենչով—
Սավառնում էր
Մի այլ աշխարհ՝
Իղձեր ուներ
Վեհ, օգտակար․․․
Գիշեր ցերեկ
Տանջվելով լուռ
Կյանքի բեկ-բեկ
Ցավից մրմուռ․․․
Ազատության
Լույսին ծարավ,
Ստոր շղթան
Չընկճեց բնավ,
Ինձ՝ որ կյանքում
Ջինջ հույսերով
Եվ անլքում
Այնպես սիրով
Ընկա ճամփա
Մենակ, անոք,
Ճակտիս վրա
Անեծք, բողոք․․․
Եվ կեղծիքից, բիրտ գործերից վշտացած,
Իմ թույլ կրծքով մտա կռիվ ուժից վեր՝
Հարվածների գոռ տարափից խոնջացած
Դեռ այնքան վաղ սրտիս իջան կնճիռներ․․․
Եվ մի ծանր
Սև խաչ ուսիս,
Լռիկ, համր
Ցավը՝ սրտիս,
Ես՝ ամենքին
Նվիրվեցի,
Եվ իմ երգին
Լար ընտրեցի
Սեր, միություն
Երգել անմար
Ազատությո՜ւն
Կյանքի համար․․․
1907 թ․ 10 ապրիլի