Ինչո՞ւ ես ջահել չըմեռա…
* * *
Ինչո՞ւ ես ջահել չըմեռա,
Երբ վառ էր հոգիս ռւ լեցուն,
Երբ պարզ էր օրերի լեզուն,
Եվ թեթև՝ աղմուկն առօրյա…
Ինչո՞ւ ես ջահել չըմեռա,
Երբ վառ էր հոգիս ռւ լեցուն,
Երբ պարզ էր օրերի լեզուն,
Եվ թեթև՝ աղմուկն առօրյա…