Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
|
|
|
Ինչքա՜ն կանչես ու տաղ ասես, խելքի արի՝ բա՛վ է, էլի
Եղիշե Չարենց
|
|
Ինչքա՜ն կանչես ու տաղ ասես, խելքի արի՝ բա՛վ է, էլի
Ինչքա՛ն կանչես ու տաղ ասես, խելքի արի՝ բա՜վ է էլի, —
Առանց անգին գոզալի էլ աշխարհը լեն, լավ է էլի:
Ինչքան էլ խաս, ատլաս հագնի, երեսը ալ, գոզալ անի —
Աքլորների հոգի հանող սիրեկանդ հա՜վ է էլի:
Ինչքան էլ ֆանդ, զար ունենաս, ինչքան էյթիբար ունենաս`
Սիրող սիրտը ծովըն ընկած անօգնական նավ է էլի:
Թեկուզ սիրի, գիրկդ ընկնի, դնես օսկե ղափազի մեջ —
Կնկա էշխը հոգի հանող անհանգչելի ցավ է էլի:
Վա՜յ քեզ, Չարենց, լա՜վ իմացի, խելքդ թող միշտ գլխիդ մնա`
Ամենասուրբ խոսքը կնկա արյունաքամ դա՜վ է էլի:
|
|
