Լուսին, ինչո՞ւ քո դեմքին․․․
Լուսին, ինչո՞ւ քո դեմքին
Երբեք կարմիր չես հագնում,
Մի՞թե երկրի արյունին
Ցոլքը քեզի չէ հասնում։
Լուսին, ինչո՞ւ քո հագին
Սև չտեսա ես մի օր,
Մի՞թե սուգը խեղճ երկրի,
Քեզի տոն է փառավոր։
Լուսին, ինչո՞ւ անտարբեր
Միշտ սահում ես դու խաղաղ․
Մի՞թե երկրի տանջանքներ
Քեզ թվում են չնչին խաղ։
1906 թ․