Ճանաչում էի ես նրան, ընկեր.— Չափազանց ճարտար, հանճարեղ մարդ էր, Այս շրթունքները պատմում էին ինձ Լիր թագավորի, Համլետի սրտից,
Այս աչքերն ուժեղ հրով ցոլանում— Ծիծաղում էին, տխրում, բարկանում...
