Խղճուկի լացը

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Խղճուկի լացը

Գուսան Շերամ

Իմա՞լ պըտի էնինք, ես էլ չըմ գինա,
Որ չթորկինք քոչինք մեր տուն ու վաթան,
Չունինք խաց ու խալավ, խեղճ ինք չուր մկա,
Հիմկուց ետև տըսնանք, փոխինք զմեր բան:

Իդա խարիբութեն ավիրեց զմեր տուն,
Կթորկինք հեռենանք ճժերսի սիրուն,
Լալով մընք հաց կուտինք չուրի իրիկուն,
Էլ ե՞րբ միտք կու բերինք մըր խեղճ Խայաստան:

Մե‎ֆիլցեր՝ կդողանք քրդերու առաջ,
Կաճկին գանգատ կենինք, չի էնե ականջ,
Ծանտրցուցեր է մըր վրեն խարջ-խարաջ,
Խեղդեցին՝ պարտնքտեր, քյա‎ֆիր խարկախան:

Թորկած խորոտ հանդերըս, թորկած սիրելիս,
Թորկած Ջամալ եզս, թորկած Մարալիս,
Յա Ստամբոլ կերթանք, յա թե չէ Թի‎ֆլիս,
Էնտեխ աչքերս առած ինք սև գերեզման:


1903