Խոստովանություն (Վարդան Հակոբյան)

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Հանկարծ չթողնես՝ ծերանամ Վարդան Հակոբյան, Երկեր, հատոր Ա (Խոստովանություն)

Վարդան Հակոբյան

Ինձ այցելում է մի փոքրիկ աղջիկ
ԽՈՍՏՈՎԱՆՈՒԹՅՈՒՆ


Ես նորից հիշում եմ քեզ,
եւ պահը ունենում է խորհուրդ,
եւ օրը ունենում է արեւ,
եւ սիրտը ունենում է կարոտ,
եւ դու իմն ես դառնում ավելի։

Ես նորից ներում եմ քեզ,
եւ լույսը ունենում է աղջիկ,
եւ հույսը ունենում է ճամփա,
եւ միտքը մոտենում է ափին,
եւ դու իմն ես դառնում ավելի։

Ես նորից կանչում եմ քեզ,
եւ ճամփան ունենում է ետդարձ,
եւ խոտն ունենում է ծաղիկ,
եւ հավքն ունենում է երգեր,
եւ դու իմն ես դառնում ավելի։

Դու հավերժ տանջում ես ինձ,
եւ ցավը ունենում է պսակ,
եւ հոգին ունենում է երազ,
եւ չի ունենում սերը սահմաններ,
եւ դու իմն ես դառնում ավելի։