Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Ծեփած պատ
Շատ մի ուռիլ, մեծամտիլ ծեփած պատ,
Կտորներդ քարհանքից են դուրս եկած,
Թե չլիներ հմուտ վարպետ քարահատ,
Կըմնայիր հողի տակը ծածկված։
Քու կշտիդ խրճիթն էլ քեզի պես մինն է,
Քեզ սիրունացնողը չափը, կարկինն է,
Շնորհքը վարպետի ճարտար գրչինն է,
Որ դու այժմ այդպես բարձըր ես կանգնած։
Կարո՞ղ ես դիմանալ ջրին, կրակին,
Օդի բարկությանը, ահեղ կայծակին,
Մի ծաղրիր հին ձևով շինած տնակին,
Նրա հիմքը քուկեդ ամուր է դրված։
Միջինդ ավազ է մի հատ կիր չկա,
Գաղտնիքդ ե՛ս գիտեմ, մի հպարտանա,
Ո՛վ գիտե շատ շուտով հետքդ չերևա,
Տեսնում ենք քո տեղդ ջոկ տուն է շինված։
1908
|
|
