Կախօրրան

ԿԱԽՕՐՐԱՆ

Անո՜ւշ, անո՜ւշ փչեն հովեր

Մարմարայի բացերեն,

Քնքո՜ւշ, քնքո՜ւշ ժպտի եթեր

Ծաղիկներուն թսւվշեղեն:

Հսկա ծառին վեհ հովանին

Զիս կը պահե արևեն,

Քանի կ՛օրվիմ` կը սոսափին

Տերևները վերևեն:

Ոտքերուս տակ օթոց կանաչ

Կը խուսափի միշտ ինձմե,

Արեգակին ոսկի ճաճանչ

Լույս փոշի մը կը ցանե:

Ու շրթունքըս տեղի կուտան

Հոգեպարար մեկ երգի,

Զիրար գրկեն երգ ու օրրան,

Սիրտս հրճվանքով կը բերկրի:

---