Կաղանդի գիշերը

ԿԱՂԱՆԴԻ

ԳԻՇԵՐԸ

Ամանորն տենջալի
Ահա հասաւ վերջապէս,
Սեղան ունինք մըրգօք լի
Եւ շաքարներ ալ պէս պէս։
Մոմեր կարմիր ու ճերմակ
Վառին շուրջը սեղանին,
Երախայից սիրտն համակ
Ուրախ, կայտռեն, վիշտ չունին։
Գինւոյ բաժակն ի ձեռին
Հայրըն մաղթէ շատ բաներ,
«Ի՞նչ փոյթ,» կըսեն, «հօ՜, մերին
«Մըրգօք լեցնենք գրպաններ»։
Մայրն ձայնէ, «Է՛, տղաք,
Կակուղ թուզն ու րաղախին
Լեցուցէ՛ք զատ մէկ պնակ,
Բերէք տուէք մամիկին։»

«Նուշն, ընկուզն ու կաղինն
«Ակռայովնիդ մի՛ կոտրէք,
«Օգուտ չ՚ըներ զեղջ վերջին,
«Մեղք էք, շատ ցաւ կը քաշէք։»
Նախաճաշին ժամն հնչէ,
Մայրն յարդարէ պնակներ,
«Անուշապուրն աղւոր չէ՜,»
Գոչեն յաճախ մանուկներ։
Ճերմակ շաքարն ու օսլան
Կազմեն տարեքն բելբեին,
Այլ բիւր խորտիքս թէ ըլլան,
Է՛հ, չեն փոխեր ղերտեին։
«Մենք հաց չուտենք այս գիշեր,
«Մայրի՛կ, մեզի փոկեղ բե՛ր,
«Բայց փոկեղէն աւելի
«Սիրենք խուշեր խումրիներ»։
Հայրըն պարպէ ցը մրուր
Գինւոյ բաժակն, որ տայ խանդ,
Եւ կը մաղթէ ՇՆՈՐՀԱՒՈՐ
Նոր եւ բարի մեխ ԿԱՂԱՆԴ։