Կաղապար:Ամսվա տեքստը/Հունվար 2012

Յոհան Վոլֆգանգ ֆոն Գյոթե՝ «Երիտասարդ Վերթերի տառապանքները»

Այն ամենը, ինչ կարողացա գտնել խեղճ Վերթերի պատմությունից, ջանասիրությամբ ժողովեցի և այստեղ ձեր ուշադրությանն եմ մատուցում և գիտեմ, որ դրա համար շնորհակալ եք լինելու ինձ։ Դուք չեք զլանա հիացումով ու սիրով լցվել նրա քանքարավոր մտքի ու խառնվածքի նկատմամբ ու նրա ճակատագրի վրա արտասուք թափել։

Իսկ դու, նույն տենչանքներն ունեցող բարի հոգի, մխիթարություն գտիր նրա տառապանքներում, և թող այս գրքույկը քո բարեկամը դառնա, եթե բախտի բերումով կամ քո սեփական մեղքով չկարողանաս ավելի մտերիմ բարեկամ գտնել։

4 մայիսի 1771

Ինչ ուրախ եմ, որ հեռացա այդտեղից։ Ի՞նչ է մարդու սիրտը, իմ լավ բարեկամ։ Լքել քեզ, որին այնքան սիրում եմ, որից մշտապես անբաժան եմ եղել և ուրա՞խ լինել։ Գիտեմ, որ դու կներես ինձ։ Արդյոք իմ մյուս մտերմությունները ճակատագիրն այնպես չէ՞ր տնօրինել, որ այնպիսի մի սիրտ, ինչպիսին իմն է, տագնապի։ Խեղճ Լեոնորե։ Եվ այնուամենայնիվ ես անմեղ եմ։ Արդյոք մեղավո՞ր եմ, որ մինչ նրա քրոջ քմահաճ հրապույրները հաճելի ժամանց էին պատճառում ինձ, խեղճ աղջկա սրտում կիրքն էր ծայր առնում։ Եվ, այնուամենայնիվ, արդյոք լիովին անմե՞ղ եմ ես։ Արդյոք սնունդ չե՞մ տվել նրա զգացմունքներին։ Արդյոք բնության միանգամայն անկեղծ արտահայտությունները, որոնք հաճախ ծիծաղ են պատճառել մեզ, թեև ամենևին էլ ծիծաղելի չեն եղել, հաճույք չե՞ն պատճառել ինձ, արդյոք ես... Բայց ինչ է մարդը, որ կարող է դատապարտել իրեն։ Ես ուզում եմ, ես խոստանում եմ քեզ՝ ուղղվել, սիրելի բարեկամ, և ճակատագրի՝ մեզ հրամցրած յուրաքանչյուր աննշան տհաճություն անվերջ տանջանքի առիթ չդարձնել, ինչպես արել եմ առաջներում։ Ես ուզում եմ ներկան վայելել, իսկ անցյալը թող մնա անցյալ։ Դու անշուշտ իրավացի ես, սիրելիս, մարդկանց տառապանքները շատ ավելի նըվազ կլինեին, եթե նրանք (աստված գիտե, թե ինչու են այդպես ստեղծված) այդպիսի ջանասիրությամբ չձգտեին երևակայության ուժով ետ բերելու անցյալ տհաճությունները, այլ ապրեին անտարբեր ներկայով։

(Կարդալ ամբողջությամբ...)