Հայ մանուկ յօտարութեան
Հայ մանուկ յօտարութեան
Ո՜հ, ե՞րբ եկից ես ի դրախտ Եդեմայ,
Ի ծաղկածաւալ տունըդ Թորգոմայ,
Ըզքարինսըդ քո ե՞րբ համբուրեցիր,
Որք ողողեալ են արեամբ Վկայից։
5
Ե՞րբ ճաշակեցից յանոյշ պտղոց քոց,
Որք հասեալ փայլին ի վերայ ծառոց.
Ե՞րբ արբից արդեօք ի քօց աղբերաց,
Որք խոխոջելով հոսին ի վիմաց։
Ա՜հ, նման ծաղկանց անկե այ թարշամիմ
10
Յայս հիւսիսային երկրիս ոխերիմ,
Չի՞ք ինձ ոք ծանօթ, չի՞ք ոք ազգական,
Ընդ որում լեզուաւ խօսեցայց Հայկեան։
Հայաստա՜ն, թշուառ, դժբա՜ղդ հայրենիք,
Հայեա՛ց, յո՞ր վայրս են ցրուել քոյդ որդիք։
1857