[ 413 ]
ԺԶ
Հե՜յ, անցյալի երգասաննե՛ր, որքա՞ն եք դուք երազել, Որ մարդկային կյանքը դառնա երգի պարտեզ մի լուսե․ Հասնում ենք մենք ահա շքեղ այդ օրերին երազած,— Չե՛նք մոռանում սակայն մենք ձեր գործն ու վաստակը
