Հեգնանք (Մատթեոս Զարիֆյան)

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Jump to navigation Jump to search
Ամեն անգամ Հեգնանք

Մատթեոս Զարիֆյան

Հեռավոր սեր


Հեգնանք


Քանի՛ կ’աճի ցավը մարմնիս,
Ժպիտն աչքիս վարդ կ’ըլլա.
Ցուրտ հոգիես կ’անցնի մայիս,
Ու լո՛ւյս կ’իյնա ճակտիս վրա...

Եվ այս վարդով, այս գարունով,
Կը հեգնեմ Ան որ կուգա.
Ան որ կուգա՝ հողին քունով
Քընացընել Ցավն հսկա...