Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Փախի՛ր, ձմեռ, փախի՛ր, պառավ,
Տե՛ս գարունը գեղեցիկ
Հորիզոնից սարին առավ,
Պեծին տալիս է արփիկ։
Նրա ձեռին չկար սուսեր՝
Պառավ կուրծքդ ցցելու,
Նա չպարզեց ծաղկոտ թևեր,
Քո սառ շունչը կտրելու։
Այլ կենսաբեր մի ժպիտով,
Գարուն շնչով քեզ հաղթեց․
Փախի՛ր, պառավ, փախի՛ր, շուտով
Լեռ ու դաշտը կանաչեց։
1905
|
|
