Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
[ 291 ]
32
Ձյունը մանում է բարակ,
Ցած է իջնում թել-թել.
Քաղցր է նստել անկրակ
Քեզ հետ հինը թերթել։
Բռնել այս ձեռքը նրբին
Նստել, նստել անքուն,
Չըզգալ որ արդեն արփին
Ցոլաց արևելքում։
Չըզգալ որ բացվում է օր,
Նստել անկամ, անուժ,
Լսել լոկ, որպես օրոր,
Խոսքըդ — երգից անուշ։
|
|
[1917]
