Ձյունը մնում է

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Յոթ սարից այն կողմ Վարդան Հակոբյան, Երկեր, հատոր Ա (Ձյունը մնում է)

Վարդան Հակոբյան

Փնտրտուք
***

Ձյունը մնում է եւ օրը հալչում,
հալչում-գնում է ու դառնում է հուշ.
ձորը գետի շուրջ արդեն չի հնչում,
եւ ժայռը ասես լռում է անշունչ։

Ինձ ինձնից խլեց լռությունն անսանձ,
անբաժան էի օրվա կավից ես.
ոնց եղավ՝ օրը հալվեց ու գնաց,
իսկ օրվա ցավը մնում է այսպես։

Մնում է՝ իր մեջ պահած մի ոստան,
որին դարերն էլ գլուխ են տալիս.
եւ ցավը՝ ցավին, ձգվում է շղթան՝
զնգոցը հոգուս խորքից է գալիս։