Մասնակից:TonJ/ստ

«մեր հոգևոր հարանցն առաջնոցն ընկալեալ ի նոցանէ պարամագիր ասացեալսն», և այդ «վարդապետք եկեղեցւոյ ուսամնասիրութեան զանձինս իւրեանր տուեալ՝ անցին ընդ ամենայն ճդնութիէնս, պահելով ղաաոաածային հալաաս* մկրաեցան ի խորս գի տութեան. քանզի և գրիվ օրէնքս ոչ ընդդէմ ևն րնական իմսւստոլթեանտ (վարիանտ՝ ոքանղի դրասւր օրէնք ոչ ընդդիմանան բնական դիտու թեանն»)^^։ ոԱպա եթէ միարանոլթիւե է, դաստիարակ եղեն մեզ առա չին իմաստասէրքնս, եկեղեցու վարդապետներն իրենց նվիրելով ու սումնասիրության^ ամեն ջանք թափեցին, և աստուեոլ հավատքը պա հելով հանդերձ՝ միջամուխ եղան գիտության խորքը, որովհետև <քրսււլոր օրենքը ւյեւք շէ ընա1|լան ^յ]1աI1^թ՚յս1ն: Ապա ուրեմն եթե այդ երկուսն այդ պես միարան են միմյանց հետ, մեզ համար դաստիարակ են դարձել • աոաջին իմաստասերները, եզրակացնում է Անանիան և ավելացնում յէ, «Պահելով զաստուածային հաւատսն, պտղով ծայրին առլցեալթ և հաստատուն արմատովն միշտ դալարաբերք պտղարերք դտցուք ի գի տոլթեանս», աստվածային հավաար պահելով^ ծայրի պտղով իմաս տասերների ուսումուք առլցված և արմատովը = հավատքով հաստա տուն մնալով^ միշտ դալարելով պտղաբեր կլինենք գիտության մեջ։ Ահա բնական գիտությամբ պարաւդող գիտնականի սկզբոմւքը, որ ազատ կերպով արտահայտել է Անանիա Շիրակացին՛՝ սրված դավանաբա նական վեճերի դարում։ Այսու հանդերձ՝ նա բնականաբար իր դարի որդին է, հավատարիմ ժամանակակից քրիստոնեական հայացքներին և ՛մասնավորապես Հայոց եկեղեցուն։ Բերենք այստեղ նրա երկերից մի կտոր։ «Ասեն արտաքինքն զբնակոլթիլնս կենդանեաց յերկրի աստի և անտի, և թէ դոն ի ներքո յ երկրի մարդիկ և այլ կենդան իք, որք ընդդի մոտունք են մեզ։ Որպէս ճանճք զխնձորով պատեալք, նոյնպէս և մար ւդիկ զերկրալ, և յամառեալ պնդին ասելով եթէ ոչ էին մեղ րնդււիմո տոմւք ներքոյաբնակք, ո ւմ արդեօք արեդակնդ տայր լոյս զկէս ալոլրն, յորժամ ստոլերամւ ղմեղ դիջերացոլցանէ, զի յանօգոսոս արեգական ծախել դնթացս անհնար է ասել։ Անմտոլթիէն մեծ և առալել սխալանք թուին ին՛ձ առ ի նոցանէ ասացեալքս. ղի թողում ասել զյանդիմանոլթիմւ •որ յաստոլածային դրոց։ Բայց յորժամ մարդկային իմաստիլք հայեսցիս, յայտնապէս երևի ան՚մտոլթիէն ճառից նոցա։ ՜^ի թէ աստւէն իսկ յաշ ^խարհի բազում այն է՝ որ անբնակաց և անկենդանեաց տայ արեգակն լոյս քան որ բնաւորքս են տեզփք և լորում դոն կենդյսնիք։ Որպէս հիլսիսայինն ի սաոնամանեացն է անկենդանի։ Ել կամ հարալային երկիրն ի յալե լորդ ջերմոլթենէն՝ զոր այրեցական դօտին կոչեն։ Եամ անապատն արևե ■լից լորում և ի զեոնոց անգամ ռչ երեին։ Բայց պարտ է մեզ ղերկբայա ՛ նալ խորհրդոցս իմոց պատմել ՛ձեզ, որ ինչ յադադս այսը եզն։ 13 Անդ, էջ 80, 43։ - 419 ֊