Մեղեդի յարութեան

Գրիգոր Նարեկացի

Մեղեդի յարութեան

Հաւուն հաւուն արթնացեալ.
դիտելով զհեթանոսս՝
Ձայնէր, ձայնէր տատրակին
սիրասընունդ սիրելւոյն.
Դարձի՛ր, դարձի՛ր սոմնացիդ
ընդ վիմին հովանեաւ.
Եկն հարսնուհիդ ի լերանց ընծուց,
ի դաշտաց այծեմեանց.
Եկեալ, եկեալ տաւաղին
յԵփրայիմ Բեթելին։
Ելեալ, ելեալ յասպարէզս
ի յայգին Կեդրոնի։
Հնձան կոխելով
գոյն ի գոյն բոսորի։
Արկեալ փայտ ի հաց,
ըզզենլիս իւր զենեալ։
Խառնել ի գինի
զխառնելիս անուշից։
Բաժակ մատուցաւ
ի հրաւէր հարսանեաց։
Հրաւէր հարսանեաց,
եկա՛յք, նոր ժողովուրդք,
Կերա՛յք յիմ հացէս
և արբէ՛ք զիմ գինիս,
Զի կեցջիք յանսպառ,
յանվախճան յաւիտեանս։

---