Միասին

Վարդան Հակոբյան

ՄԻԱՍԻՆ

Օրերի փեշից բռնած գնում ենք,
Հոգնել չգիտենք -
Ես՝ հողի վրա եւ խոհս՝ իմ մեջ.
Երբ նա երգ դառնա,
(Երեւի հոգնած կլինեմ այնժամ),
Չենք լքի դարձյալ,
                Կշարունակենք
Ճանապարհը մեր -
Նա՝ հողի վրա, իսկ ես՝ նրա մեջ։